Het orgel is ��n van de oudste instrumenten, dat ook tegenwoordig nog wordt bespeeld. In al z'n vormen bestaat het uit pijpen, hefbomen of toetsen en een luchtaanvoer. Zijn oorsprong gaat terug naar de eenvoudige pansfluit. 
Het orgel bestaat uit zeer veel pijpen (elke pijp is eigenlijk een fluit), van verschillende grootte, die ieder ��n toon kunnen produceren. Mechanische balgen zorgen ervoor dat lucht door de pijpen wordt geperst.
Een elektrische generator zorgt voor wind in de balg door middel van een ventilator. Met registerknoppen selecteert de speler een reeks pijpen. Als een toets of een pedaal wordt ingedrukt, gaat de lucht naar de gewenste pijpen.
De kunst van het orgelbouwen, die door de oude Grieken en Romeinen werd ontwikkeld, werd doorgegeven aan de volkeren van het Midden-Oosten. Sinds de middeleeuwen bleef deze bijna exclusief tot Europa beperkt, en werd pas later tot de V.S uitgebreid.
De belangrijkste stadia in de ontwikkeling van het moderne orgel, spreiden zich uit over zo'n 2000 jaar en omvatten de invoering van de toetsen, het toevoegen van registers en de mechanisatie van de werking.
De nieuwste ontwikkeling is het gebruik van elektriciteit om het mechanisme aan te drijven.